Ein dag til i Phoenix

Her kjem berre ei kjapp oppsummering av dagen:

Vi stod opp i 11-tida og fekk i oss frukost før vi reiste saman med Cathy til eit vestleg-kunstgalleri. Her kunne ein finne mykje historie om indianarane og mange måleri og skulpturar av dei. Alt var eigd av ein og same person, noko som er ganske imponerande. Vi gjekk rundt der ei stund før vi reiste vidare opp på South Mountain. Dette er eit fjell like sør for Phoenix der ein får utsikt over heile byen. Vi stoppa her i rundt 10 min. før vi snudde ned igjen slik at vi slapp rush-trafikken, vi skulle nemleg tvers gjennom byen og besøke Jan m/familien. Jan er sonen til Olav og Cathy. Vi var med dei og åt mexikansk middag, før vi stakk tilbake til huset vi bur i.

Litt av byen, med "Camelback Mountain" i bakgrunnen

Downtown Phoenix

Ellers har dette vore ein roleg og avslappande dag. Morgondagen blir nok litt verre, då er det opp klokka 7, og kjøre til Grand Canyon.

...på rommet vårt

Phoenix

Etter litt trøbbel med å få internett i går, vart det ingen oppdatering. Henrik prøvde seg, men det vart ikkje vellykka. Så vi gjer eit nytt forsøk i dag. No er vi i Phoenix, med Olav og Cathy, slektningane til Magnus. Dei har eit fint hus, i eit ganske fint nabolag. Golf er veldig populært her. Det er fleire golfbaner i sjølve boligområdet, og ein kan møte på fleire golf-carts rundt omkring, noko som ikkje er vanlig i norske nabolag. I tilegg til det er det badebasseng, tennis og mange andre fritidsaktivitetar her.

Tidlegare i dag har vi brukt nesten to timar på ein butikk: "Fry's Electronics". Den var rett og slett ein tanke stor. Grunnen til at vi ikkje var der inne lenger, var fordi vi vart slitne i beina av å gå heile tida, spesielt etter å vere mett av frukosten på Subway. Butikken har det aller meste som har med elektronikk å gjere, frå playstation, til vaskemaskin, til musikk, til data, til 73" tv-skjerma, til blad av alle typar osv, i tilegg til litt meir enn det igjen. Etter kvart sette vi kursen mot Sun Lakes, ein plass litt sør for Phoenix, der vi bur dei neste dagane framover.

Som vanlig har vi ikkje planlagt noko spesifikt enda, men vi skal innom Grand Canyon i løpet av dei nærmaste dagane, og vi skal ein liten svipptur over grensa til Mexico før vi kjører austover, til bl.a. New Orleans.

Her er ruta vi har kjørt hittil. Kjørelengda nærmar seg to gangar Norge på langs og vi har meir i vente :P

California-love.

Beklage for at vi e litt seint ute med blogginnlegget, men etter at vi kom til Phoenix i går, satt ej meg ned til å skrive. Etterkvart som ej vart nesten ferdig, klarte ej å makke det til og sletta heile greia.

Nedanfor e det ej skreiv i går. God lesing!

Han Oddvar e desverre uten internett-tilgang i dag, så ej he tatt meg æren av å skrive dagens innlegg.

Vi våkna opp i Los Angeles til flott ver. Uansett ka ver dåkke har hatt heime, tror ej vi slår dåkke på det området. Sola skein på en skyfri himmel med 20+ grade ute. Herlig tenkte vi etterkvart som vi begynte å bevege på oss.

Litt fram og tilbake måtte til, men etterkvart begynte vi å rydde i bilen. Oddvar såg det som høgst nødvendig, fordi han meinte vi måtte sette opp ledningsnettet til all strømmen igjen, og fordi det var litt rotete. Etter at vi var ferdige med rydding og pakking, var vi ganske bestemt på at vi var sultne. Han Oddvar guida han Magnus til en Sub-ways. En Sub-ways e en fastfood-kjede som selge baguetta. Ditta he hittil vært det sunnaste alternativet vårt til mat her borte. Det har for det meste gått i McDonald`s, Arby`s, Kentucky Fried Chicken og Burger King. Grunne til at Sub-ways he vært det sunnaste e fordi dei faktisk he nåkke grønt og anna sunt på maten dei servera. Ej kjenne at magen min begynne å hate meg...

Etter kvar sine kimboschwære (veldig store) baguetta, satte vi kursen for Hollywood-skilta. Vi tenkte at vi kunne ikkje forlate L.A uten å ta ett bilde av dei. Etter vi satte kursen mot skiltet, forsvant konsentrasjonen min fra omverdnen. Som dei fleste he fått med seg he ej fått meg ny mobil. Og ny mobil e ting vi lika veldig godt. Det gikk for det meste i traffikkø, så ej gikk egentlig ikkje glipp av so veldig mykje (håpe ej).

Etter en stund på motorveien fer ej ett spørsmål med hint om ett fort svar fra framsete. Magnus dreiv å kauka ”Høgre eller venstre??!?” da vi stod i ett kryss. Korsen vi hadde komt oss dit, veit ej egentlig ikkje, i og med at ej satt i telefon. På reint instinkt ropte ej ”Høgre!” (ej trudde han meinte ka politisk parti ej ikkje likte), så han Magnus snudde deretter. Igjen forsvant ej i min egen verden. Da ej kom til igjen, var vi plutselig i ett parkeringshus. Det viste seg seinare at vi hadde komt fram til Universal Studios fornøyelsespark. Overraska over kor vi hadde havna, bestemte vi oss at vi like greit kunne ta turen innom. Etter litt makking fram og tilbake i parkeringshuset kom vi oss endelig ut og inn på det vi trudde var fornøyelsesparken. Heile greia var laga til som en gate, og vi tusla nedover i håp om å finne nåkke spennande. Vi fant en vann-fontene som dreiv å spruta vatn i forskjellige rekkefølge. Magnus, den sluingen, prøvde å lure meg til å stå midt i fontena. ”Dei slutta når du går oppå, Henrik. Kom igjen no. Eg tullakje, altso” med ett bredt smil rundt munnen. Men smartingen som ej e, gjennomskua ej han og vi gikk vidare.

Den gata vi gikk i trur ej må ver den raraste ej he gått gjennom. Aldri før he ej sett så mange meiningslause butikka. Sokke-butikka, PEZ-butikka, popcorn-butikka og sokke-butikka som solgte kun rare sokka. Men alle 3 stoppa opp utafor en bygning som virka interessant. Det hang nemlig 2 bila langs veggen, og ej bestemte meg for å sjekke det ut. Magnus og Oddvar tusla etter meg. Inni bygninga viste det seg at det var en bil-simulator-park. Her kunne en kjøre løp i life-size bila som dei hadde festa på hydraulikk-motora inne i ett rom. Ej og Magnus såg sjansen til å kjøre litt gris i ett trygt og kontrollert miljø og betalte for oss. Oddvar, som den fornuftige han e, var berre med som passasjer. Vi blei etterkvart guida inn i ett rom der dei starta en video om sikkerhet og en del andre ting ej ikkje heilt fikk med meg. Til slutt blei vi guida inn i bilane vi skulle kjøre. ”Ready, set, GO!” blei ropt utav høgtalerane og ej klarte å sette bilen min i revers (det var på det tidspunktet ej angra på at ej ikkje fulgte med på videon. Trur ej kjem til å få samme følelsen når eksamen kjem). Men etter litt makking klarte ej å få bilen i 1 gir og satte av gårde. Til slutt havna ej på en 5 plass. Det var for så vidt veldig bra, i og med at ej låg på 25 plass en stund (altså; siste plass). Magnus, derimot, havna på 6 plass. (Fullt lov å mobba han for det når vi kjem heim!!).

"Var det her vi parkerte?"

Etterkvart som vi gikk, fant vi plutselig hovedinngangen til sjølve fornøyelsesparken. Ditta kom litt som en overraskelse og vi tenkte fortsatt at vi like greit kunne ta turen innom. Men en rask kikk på prisane gjor at vi ombestemte oss. Vi snudde for å gå tilbake til bilen for å leite etter Hollywood-skiltet.

Magnus med drømma om verdsdominasjon

Vi bevegde oss nærmare bilen da ej plutselig såg en video-spel butikk. Med Oddvar og Magnus på slep, gikk ej inn. Øynene rant, kroppen rista og sikkelet rann fra munnen. Men før ej fekk sagt ett einaste ord såg begge guttane på meg med ett morskt blikk i øynene og ett ”nei, Henrik” i munnen. (På det tidspunktet fant ej ut at Oddvar og Magnus e litt vel fornuftige for min smak. Med andre ord: dei e kjedelige!)

Vi satte oss i bilen og begynte å kjøre. Enda en gang forsvant ej i min egen mobilverden. Men farlig var det ikkje, fordi det var fortsatt trafikkø. Oddvar guida han Magnus til å kjøre ”høgre, venstre, so fram”, men korsen vi klarte å kjøre feil, veit ej ikkje. Til slutt havna vi på en vei vi trudde skulle føre oss nært skiltet. Etterkvart kom ett ”ta høgre her du, Magnus”. Like rundt hjørnet han Magnus runda, stod det ei lita jente attmed en heimesnikra benk. På god, gammaldags amerikansk vis solgte ho lemonade. Vi bestemte oss for å kjøpe kvart sitt glass (i og med at det berre kosta 1 cent per kopp) og drakk den beste safta vi he smakt hittil. Den jenta kunne virkelig å lage lemonade.

Vi fortsatte oppover veien, men det viste seg å ver en blindvei. Etter litt ”æh”, ”øh”, og ”åh” fra han Oddvar, fortsatte vi å kjøre. Vi havna til slutt på en parkeringsplass oppi fjellsida. Vi fant til slutt en bra plass å ta bilde ifra. Men det viste seg at det var en enda bedre plass med bedre utsikt til både skiltet og byen. Han Oddvar la på sprang langs stien mens han ropte ”Det e so gull å springe! Deilig å bruke kroppen på en sånn måte!”. Ka gutten he fått i seg på turen, veit ikkje ej. Men sunt for han he det iallefall ikkje vært.

Ca. 300 meter vekk fra oss.

Utsikt over LA

Årets første halvtime-uten-t-skjorte.

Etter å tatt dei obligatoriske bilda våre, satte vi kursen for Phoenix. Vi kom inn på motorveien igjen og surprise! Traffikkø... Mens vi satt i bilen kom det en lastebil opp langs sida vår. Den hadde ett stort kamerastativ til filmbruk på lasteplanet sitt og vi blei enige om at den var ganske kul så vi tok ett mentalt bilde av den. Til slutt blei vi lei av traffikkøen, så vi kjørte en alternativ rute. Ditta viste seg å ver ett dårlig sjakktrekkt, så vi kjørte ned på motorveien igjen. Da vi kom ned på motorveien såg vi at den lastebilen vi hadde tatt ett mentalt bilde av var på sida vår igjen. Vi satt og humra litt før vi satt fast i køen igjen. Men på ett tidspunkt fant han Magnus ett kollektiv-felt vi kunne kjøre på. Dei fleste her i L.A kjøre som regel berre 1 person i bilen. I og med at vi var 3 stykke i bilen, fekk vi lov å kjøre i kollektiv-feltet. Ditta gjor at vi bevegde oss litt raskere og kunne flire av alle som satt i traffikkøen.

"...at the YMCA!"

På ett tidspunkt sovna ej. Det e 2 ting ej e veldig glad i. Mat og søvn. Ett lite stykke på veien vekte han Oddvar meg og spurte om ej var sulten. Sida ej hadde oppylt det første ønsket mitt, tenkte ej at ej kunne oppfylle det andre. Vi fant fram til en italiensk resturant og bestilte mat. Det var utrulig god mat, mest fordi det ikkje var burgera vi spiste.

Etter vi var ferdige med maten, stakk ej og Oddvar for å kjøpe vatn til turen vidare. Magnus stakk for å parekere bilen the american way, altså så nært inngangen til butikken som overhodet mulig. Vi betalte for vatnet og satte kursen videra.

Ett stykke på motorveien forsvant plutselig radiokanalane. Vi satt berre igjen med spanske kanala, så ej og Oddvar bestemte for å bytte plass i bilen så ej kunne sette på nåkke musikk fra dataen. Han Oddvar satt no godt planta i baksete. Før vi starta turen skikkelig fra Madison hadde vi kjøpt inn en del pute i tilfelle den i baksete ville sove. Han Oddvar hadde no organisert dei til en slags stol og sa ”Det e so behagelig her at ej trur ej kjem til å sovne”. 30 sekund etterpå snorka han.

Vi kom nærmare og nærmare Phoenix. Klokka var 10 på kvelden og Magnus ringte Olav, kontakten hans i Phoenix, om at vi var en 2 tima fra dei. Dei blei enige om at det var en tanke seint, og at vi heller skulle ta inn på ett motell for natta for så å stikke til Olav om morningen.

Vi kom inn i Phoenix etterkvart. Bensinmålaren viste faretruande lite og vi var trøtte. Han Oddvar sov enda, nåkke som var litt skummelt i og med at han e kartlesaren vår. Ej prøvde meg litt som kartlesar for å ikkje vekke Oddvar, men det gikk ikkje særlig bra. Men han Oddvar våkna og gjor det han e god til, nemlig å guida han Magnus til nærmaste bensinstasjon. Vi fylte opp tanken og fant ett motell vi kunne bu for natta.

For øyeblikket ligg begge slaskane å daffa på senga. Det e seint på natta no, og vi skal tidlig opp i morgo (men ikkje like tidlig som dåkke på Vestborg. Ha ha ha!)

I morgo skal vi til han Olav, slektningen til Magnus, og forhåpentligvis kose oss i Phoenix.

P.S: Dårlige nyhete heimafra Brattvågen. Like før vi begynte turen til USA, datt heile eksos-anlegget av min kjære Volvo 740 ej he døpt Isabella. Før ej dro spurte ej far min om han kunne be bil-verkstedet om å sveise det på igjen. Men dei sa at bilen aldri skulle på veien igjen. Følgande skade he skjedd på bilen: klemte bremserør, knekk på akslingen, motor-fusk, smelta visse plassa på understellet og diverse anna. Så donasjona til ny bil tas imot med takk!

Men da e det natti-natti for meg, og morning-morning for dåkke.

Choppylove<3

P.P.S: Vi gratulera det nye paret, Ingrid og Trønderen. LOL!

Nei, det e ikkje en buss for amerikanera.

San Bernardino

En liten ting til. Ej he felt ett par tåra når ej he vært her borte. En del ganga he ej stått foran steinstøtte til US Marines og sett en del marines her og der. Det e sikkert berre meg som he en sjuk fetish for militære, men hallo i luka. Dei karane gjer verden litt tryggare.
Semper Fi. HOORAH!

Hoover Dam og LA

I dag stakk vi innom Hoover Dam. For dei som ikkje veit kva det er så er det ei av dei største demningane i USA. Det var mykje bygningsarbeid på gong der, bl.a. ny bru, og firefeltsvei. Til demninga var første gong vi kjørte på ein tofeltsvei slik vi er kjenner igjen frå Norge (det har for det meste vore firefelts- eller meir, overalt). Det blei ein liten svipptur, berre for å ha vore der. Vi fekk likevel tid til å ta nokre bilde, iallfall frå den eine sida. Så begynte det å regne, og då bestemte vi oss for å stikke tilbake. Og medan vi er inne på været, i dag har vi opplevd alt frå strålandes sol og blå himmel, til regn og hagl, og sist men ikkje mins sterk vind. Dette berre i løpet av nokre få timar. Neste stopp: Los Angeles

Her ser du oppsida av demninga

Fin plass å stå

Her ser ein tydelig vasslinja når deminga er full

Eit bilde eg fann på internett for å vise korleis den ser ut frå den andre sida

Etter Hoover Dam hadde vi ein biltur på ca. 5 timar til LA. Vi sette kursen direkte mot Santa Monica - den berømte stranda vi ser på mange, mange filmar. Dette skulle vise seg å ta litt tid, på interstaten (opptil seks felt kvar retning) i byen hadde vi nemlig ei snittfart på rundt 10mph, det var stappfullt av bilar overalt. Men då vi endelig kom fram, fann vi ein parkeringsplass og gjekk litt rundt om i området der. Vi fann en plass å ete, før vi snudde og kjørte i retning Disneyland. Vi tenkte å finne eit motell/hotell å overnatte på. Lettare sagt enn gjort. Vi var innom tusen forskjellige hotell, og dei var enten stengt, eller ein måtte vere 21 år for å sjekke inn. Dette gjaldt det eine etter det andre. Vi fann eit hotell som hadde ledig rom, men der kosta det 195$ pr. natt, noko som er i dyraste laget for å berre sove der ei natt. Så vi fortsatte å leite. Til slutt fann vi eit motell litt lenger vekke som var mykje billigare. Vi sjekka inn og her sit vi no.

Ein del av stranda

Henrik vandrar langt borte

Eit bilde som var litt stilig

PS: Illinois, Wisconsin, Iowa, Nebraska, Colorado, Utah, Arizona, Nevada, California = 9 statar ;)

Dagens høgdepunkt

Dagen i dag har gått med til å utforske byen. Det dei fleste tenke på når ein seie Las Vegas, er casino, gambling og hotell. Dette stemmer nokså godt, men det er ikkje derfor vi er her. Vi er her eigentleg berre på gjennomreise, men tenkte at vi måtte vere her ein dag, sidan vi først er innom. Vi var heldig med været, strålande sol og 32 grader.

Etter å ha leita lenge etter ein parkeringsplass fann vi til slutt eit stort parkeringshus som faktisk var gratis, noko vi ikkje hadde rekna med her omkring. Dette låg ved foten av eit ganske stort tårn midt i byen. Tårnet går under namnet "Stratosphere" og er det høgaste bygget i Las Vegas, faktisk den høgaste bygninga vest for Mississippi (1149 fot). Det er ein del av eit hotell og casino. Ein annan ting som var ganske imponerande var heisa i tårnet. Det tok ikkje lenger enn 30 sekund frå botnen til toppen, det vil seie ca. tre etasjer per sekund.

Her ser det eigentleg ut som eit heilt vanleg tårn, men det er noko litt spesielt med det, eg skal la bilda forklare vidare ;)

Her er eit oversiktsbilde som viser kva ein kan finne på toppen

Eg og Magnus turde oss ut på den såkalla "Insanity"

Her ser ein litt kva den går ut på

I fronten på "X Scream" (film lenger nede)

"Big shot" på toppen av alt ;)

Eit bilde rett ned som viser kor høgt det er

Hovudgata sett frå tårnet

Ein tanke skummelt? ;)

Selfølgelig var det ikkje lov med brille, så halve opplevelsen forsvann fordi eg ikkje kunne sjå noko :P


Ellers så har Henrik kjøpt seg ny mobiltelefon her borte. Det er ein mobil han har snakka lenge om, som han kjøpte fordi han syns den var kul. Men på den måten har vi fått ein mobil med amerikansk nummer og kan ringe i USA litt billigare enn ved å bruke dei mobilane vi har. Denne kan komme godt med på turen.

Henrik er forresten liiiite stolt av å eige den ;)

Vi måtte berre filme det som var så kult med mobilen :P

4900 miles from home

Då er vi i Las Vegas. Klokka er 3 på natta, vi har nettopp sjekka inn på hotell. Bilen vår er i sine fulle fem igjen, og dagen har gått med til kjøring, kjøring og enda meir kjøring. Vi starta klokka 1pm i Lexington og har kjørt nesten samanhengande fram til no, einaste stoppa vi tok var for å fylle bensin og ete mat. Ikkje mindre enn 16 timar i bil, og for dei som er litt våkne, stemmer ikkje klokkesletta med antall timar. Vi har nemleg kjørt gjennom to tidssoner i dag.

Eg må seie at eg aldri har vore innom så mange forskjellige klima på ein dag. Vi starta i eit klassisk bondelandskap, pannekakeflatt over alt. Etter Denver vart det ei brå forandring. Då stakk fjella høgt opp og snøen låg ved sida av veien. Men berre få timar seinare såg det heilt annleis ut igjen. Bilda skal få forklare det meste ;)

Eit stykke utanfor Lexington

Beint fram, kjekt med cruise control ;)

Rett etter Denver, aldri vore bort i så brått sceneskifte

Lenger oppe på fjellet, snøen ligg framleis

Berre ein time seinare...

Eit tog eg tippar var fleire kilometer langt, utan å ta for hardt i

Alle lokomotiva som må til for å drage det ;)

Ja...

Meir natur

Som sagt så var det mykje kjøring, dei fleste bilda er derfor av naturen rundt oss. For å spare tid tok vi berre bilde gjennom den skitne frontruta vår :P

Vi stoppa ein gong for å ete mat, denne gongen blei det ein "Diner". Det er litt meir restaurant-lignande enn alle fastfood-plassane vi ser over alt.

Her har vi fått drikke og ventar berre på maten vår

Slik såg det ut her

Litt forskjell på det Henrik bestillte og det vi bestillte :P
(Men så skal det vere sagt at han kjøpte meir etterpå)

Etter vi var ferdig å ete mat hadde sola gått ned og det vart mørkt. Og vi hadde igjen ein 6 timers long kjøretur i mørket før vi nådde Las Vegas.

Når vi no står opp om fem-seks timar må vi sjekke ut av hotellet, og då set vi kursen inn til sentrum av byen og ser kva vi finn på der. Om vi skal ta ei natt til her eller ikkje veit vi ikkje enda, men før vi stikke herfrå skal vi innom Hoover Dam og Grand Canyon.

Her står vi framfor bilen vår utanfor hotellet i Las Vegas klokka 3am

PS: No har vi vore i 8 forskjellige statar :)

Bildepost 1

Etter forespørsel frå Andrea (og sikkert fleire) må eg legge ut nokon fleire bilder frå turen, trass i treigt internett. Vi har ikkje mange enda, men vi tek fleire etterkvart.

Henrik måtte prøveligge bagasjerommet før han til slutt måtte sette seg framme


Meg planta godt i baksetet med kart og kompass på fanget

Magnus konsentrert om kjøringa på dei "svingete" veiane

Dette får vere nok for no, orkar ikkje vente lenger på å laste opp bilda, kanskje ved ei seinare anledning med raskare internett.

Mange av bilda har med bil å gjere, men dei fleste kjenne vel oss :P

Vi er i USA på roadtrip :)

Det uoffisielle målet vårt er å vere innom så mange statar vi kan. Hittil har vi vore innom 4: Illinois, Wisconsin, Iowa og Nebraska.

Uventa stopp i Lexington

Etter å ha kjørt i nesten 11 timar fekk vi plutselig eit lite problem med bilen. Klokka var litt over 6am. Det var Henrik som kjørte (ikkje misforstå, men det var faktisk ikkje Henrik sin feil). Først begynte det å pipe, så lurte vi på kva det var. Deretter begynte batterilyset i dashbordet å lyse, vi tenkte kanskje det var overbelastning fordi vi hadde lada fleire pc'ar, mobilar, kamera gjennom sigarettennaren. Dette viste seg å ikkje ha noko med saken å gjere. Så begynte ein lampe der det stod "Engine needs service", samtidig som pipelyden hadde komt tilbake. Vi vart no litt bekymra kan du seie. Ikkje nok med dette, men motoren var også glovarm, den vart merkbart svakare og servoen fungerte ikkje i det heilte tatt. Vi stoppa på den første og beste plassen vi kunne finne, noko som viste seg å vere eit motell. Så åpna vi panseret, og røyken steig til vérs. Det tok ikkje lange tida før vi fann ut kva som var gale, drivreima på motoren hadde røke. Kva skulle vi gjere no?

Wal-Mart!
Rett over gata låg det ein rimelig stor Wal-Mart butikk. Dette trudde vi skulle bli redninga vår, og gjekk derfor bort og skulle handle verktøy. Klokka var fortsatt berre litt over seks, men heldigvis var det åpent. Vi gjekk inn og leita etter nødvendig utstyr. Dette tok ca. tre kvarter, noko som seier litt om størrelsen til butikken. Dei hadde alt du kan tenke deg, bortsett frå den reima vi måtte ha. Vi fekk høre at det var ein annan butikk i området som spesialiserte seg på slike bildelar, men den var sjølvsagt over 1 mile lenger nede i gata. Det hadde begynt å regne, så vi bestemte oss for å ta taxi. Taxi var det ikkje så altfor mange av her, så vi måtte høre med motellet om dei kunne ringe nokon. Etter ei stund kom det ein taxibil kjørande, vi hoppa inn og sa kor vi skulle. Sjåføren sa han var den einaste taxien her omkring, og han hadde det ganske travelt. Han var frå Texas og flytta hit for tre veke sidan. Det vil seie at han ikkje visste nøyaktig kor butikken vi leita etter var. Vi fekk derfor sitte på lenger og hadde ein hyggelig samtale med han. Han sa at dersom vi ikkje kom oss vidare i dag, så skulle han invitere oss ut og vise oss byen. Til slutt kom vi fram til butikken vår. Sjåføren venta utanfor og kjørte oss tilbake til motellet, der bilen vår stod. Alle folka vi har møtt i denne byen er både greie og snille, noko vi også har fått inntrykk av frå dei vi har møtt tidligare.

Sjølvsagt kom den verste regnskuren akkurat når vi skal reparere bilen. Etter litt om og men blei det til at vi stod ute i regnet og måtte fikse bilen fortast mulig. Resultatet vart, etter 20 minutt under panseret på bilen i regnvér, at motoren fungerar flott igjen, men vi vart gjennomvåte. Då bestemte vi oss for å sjekke inn på motellet for å kunne ta ein dusj og bytte til tørre kle. Så her sit vi no og ventar på at klea skal bli tørre nok til å kunne pakke dei med oss i bilen igjen. Magnus søv (vi har sove ca. 4 timar samanlagt i natt, fordelt på alle tre), Henrik og eg sit med kvar sin laptop på gratis trådlaust internett, så kvifor ikkje bruke tida til å skrive litt om korleis dagen vår har vore hittil? :)

King of the highway

I går kveld møtte vi Jostein, med fleire, i Madison. For dei som ikkje veit det, er Jostein syskenbarnet til Knut Hans - far til Magnus. Han har sitt eige taxifirma i Madison. Vi kom på busstasjonen i Madison og visste ikkje kva vi skulle gjere. Magnus ringte Jostein, og få minutt etter kom det ein taxi. Ut av den kom ein norsktalande kar som heite Charles. Han jobbar i ”Madison Taxi”. Vi fekk ein gratis kjøretur heim til Jostein. Der møtte vi mange, mange taxibilar og sist, men ikkje minst, den bilen vi skal kjøre.

Seinare på kvelden blei vi med Charles og nokre kompisar på bowling. Det var ein stor bowlinghall med ikkje mindre enn 30 baner. Verken eg, Magnus eller Henrik ville våge oss å spele, noko vi var glade for at vi ikkje gjorde. Dei som spelte var nok ein god del betre enn oss. Etter bowling stakk vi til ei ganske stor og fin leilighet, der vi skulle tilbringe natta.

I dag har vi kjørt litt rundt om i Madison, både for å gjere seg kjent med bilen, samtidig som at vi måtte ut å ete frukost. Frukosten i dag bestod av kylling på KFC. Seinare i dag startar kjøreturen i retning Phoenix.

Men så, tilbake til hovudpoenget med denne posten: Bilen! :D







Reknar med bilda seier det meste, men vil likevel skrive litt meir om den. Det er ein Lincoln Town Car Executive Series, 4,6 liters V8, 2000-modell, elektronisk innstillte seter, god kjørekomfort, rett og slett deilig å kjøre ;) Fantastisk cruise-bil. Lokalt går den under namnet ”Sweetie-pie”, og dei fleste vi møtte visste godt kva bil det var snakk om då :P

Sitat frå Henrik: "Det e dritdeilig bak i her!" Denne lyden kom frå bagasjerommet :P

PS: Vi har også kjøpt digitalkamera for å kunne ta bilde på turen. Vi blir på farta framover no, så vi veit ikkje kva vi når av internett. Med andre ord kan dette bli siste post på ei stund.